Kurtarabileceğimiz iş ile yeni ihtiyaçlar arasında bir tür denge vardır: Rutin faaliyetleri azaltarak yeni iş türleri yaratmak mümkündür.
Örnek: Faturalandırma
Örneğin, fatura ve sipariş arasındaki farkı ele alalım: yalnızca kurulumda bulunur, ancak gerçekte iki belge kabaca aynı bilgileri içerir. Siparişten itibaren fatura oluşturan bir sisteme sahip olmak, süreci daha hızlı ve daha az hatayla yönetmenizi sağlar. Ancak birkaç yıl öncesine kadar bir firma ürün satın aldığında tedarikçi firmanın sisteminden çıkan evraklar 3 taneydi:
- Emir;
- tedarikçinin faturası;
- sevk irsaliyesi.
Bu nedenle her adım için kontroller yapılması gerekiyordu: sipariş-fatura, sipariş-fatura, fatura-fatura. Bu süreç, hem zaman hem de para açısından açıkça maliyetliydi, dolayısıyla bu adımların kaldırılması gerekiyordu.
Bunları kaldırabilmek için, satın alan şirket tedarikçiye bir koşul dikte edebilir: sipariş, yalnızca fatura siparişle aynıysa kabul edilir. Açıkça bu kısıtlamaya uymak için tedarikçi şirketin, örneğin sonraki değişikliklerini reddederek siparişin yönetimine sınırlar koyması gerekir. Alıcı maliyetleri düşürür, ancak bu nedenle sorumluluk tamamen, bu sorumluluğun sorumluluğunu üstlenebilecek olan tedarikçi şirkete kaydırılır.
İkinci bir çözüm, alıcı ve tedarikçi arasında, siparişin sevkiyat başlayana kadar açık olduğunu belirlemek için yapılan anlaşma olabilir: ancak bu noktada sipariş değiştirilemez ve fatura düzenlenir. Bu, sipariş ve fatura arasındaki gerekli kontrolleri azaltır, ancak bu noktada sorumluluğu üstlenen ve gelen mallar için yöneticiye onay veren depocudur.
Paylaş:
Çevrimiçi Web Ajansından daha fazlasını öğrenin
En son makaleleri e-postayla almak için abone olun.
