Δημόσια Διοίκηση (ΠΑ)
Οι δημόσιοι οργανισμοί διαφέρουν εγγενώς από τους ιδιωτικούς: έχουν πολύ σημαντική σχέση με τους κανόνες, ενώ η σχέση με την αγορά δεν υπάρχει (αν και θα έπρεπε). Η ιταλική διοίκηση φαίνεται τόσο άσχημα που δεν αναγνωρίζουμε τα (λίγα) αριστεία που έχουμε. Ο τομέας της υγείας, για παράδειγμα, είναι ένας τομέας που λειτουργεί καλά και έχουμε καλύτερη οικονομική απόδοση από πολλές άλλες χώρες.
La PA italiana ha difetti consolidati, molte imprese non vengono in Ιταλία perchè non sanno quando potranno operare, per la lentezza burocratica nota di questo Paese.
Σε αντίθεση με τις εταιρείες, η ΠΑ δεν παρατηρεί υπηρεσίες που δεν χρησιμοποιούνται: δεν υπάρχει συσσώρευση απούλητων προϊόντων στην αποθήκη, αλλά, το πολύ, υπάρχουν άνθρωποι που δεν εργάζονται (και συχνά αυτοί οι άνθρωποι δεν διαμαρτύρονται γι' αυτό). η διαρροή γίνεται δύσκολο να εντοπιστεί. Δεν υπάρχει κανείς που να μετράει τις υπηρεσίες της ΠΑ? χρειάζεται ένα μέτρο εξυπηρέτησης.
In Ιταλία da qualche anno è in corso un processo di cambiamento, che ha delle linee guida “nascoste”, una delle quali è quella di mettere al centro il cittadino – cosa che stanno cercando di fare anche le aziende con i loro πελάτες. Μπορούμε λοιπόν να φανταστούμε ότι τα PA και τα επιχειρηματικά συστήματα έχουν σημεία συνάντησης.
Η αρχή της διαδικασίας αλλαγής ήταν δεδομένων από τα σημεία του παρακάτω νόμου που επέφερε, μεταξύ άλλων, 3 σημαντικές αλλαγές:
- κάθε διοίκηση πρέπει να καθορίσει ποιες υπηρεσίες παρέχει ή τις διοικητικές διαδικασίες για τις οποίες είναι υπεύθυνη·
- για κάθε διαδικασία, όταν παρέχεται στον πολίτη, πρέπει να υπάρχει διαχειριστής. Επομένως, ο πολίτης πρέπει να γνωρίζει ποιος είναι υπεύθυνος για αυτήν την υπηρεσία.
- Για κάθε διοικητική διαδικασία, υπάρχει ανώτατος χρόνος στον οποίο πρέπει να παρέχεται η υπηρεσία.
Κάτι έλειπε από αυτόν τον νόμο να είναι επανάσταση: δεν εισάγει έναν υπεύθυνο για μια ολόκληρη κατηγορία διοικητικών διαδικασιών. Δηλαδή, ακόμα κι αν κάθε συγκεκριμένη διαδικασία έχει διαχειριστή όταν εκταμιεύεται σε ιδιώτη, δεν υπάρχει διαχειριστής για το συγκεκριμένο είδος διαδικασίας (π.χ. υπάρχει διαχειριστής του διαβατηρίου μου, αλλά όχι ένας για όλα τα διαβατήρια ).
Για να γίνει αυτή η αλλαγή χρειάζεται μια άλλη, η οποία όμως δεν έχει γίνει ακόμα: η δημόσια διοίκηση πρέπει να συνδράμει τον πολίτη στις ανάγκες του. Ο νόμος βρίσκεται σε δεύτερη μοίρα έναντι των αναγκών του πολίτη, αλλά πρέπει να γίνεται σεβαστός. Επομένως, η ΠΑ θα πρέπει να καθοδηγεί τον πολίτη στις επιλογές και τις διαδικασίες που είναι απαραίτητες για να αποκτήσει αυτό που χρειάζεται, και όχι απλώς εφαρμόζοντας το νόμο, αφήνοντας τον πολίτη στο έλεος του εαυτού του.
Για παράδειγμα, εάν μια οικογένεια χρειάζεται εξουσιοδότηση για να χτίσει ένα δωμάτιο για το παιδί της, δεν έχει σημασία πώς είναι φτιαγμένο αυτό το δωμάτιο: αρκεί να το έχετε, γιατί υπάρχει αυτή η ανάγκη. Έτσι ο πολίτης είναι πρόθυμος να ακολουθήσει τους κανόνες (που είναι επομένως λιγότερο σημαντικοί από την αναγκαιότητα), αλλά επειδή ο πολίτης δεν καθοδηγείται στην εφαρμογή των κανόνων, η εξουσιοδότηση θα απορριφθεί, η διαδικασία πεθαίνει και ο πολίτης θα είναι δυσαρεστημένος, ενώ αντίθετα η ΠΑ θα πρέπει να τον συνοδεύσει και να του πει: "για να πάρεις το δωμάτιο θα πρέπει να κάνεις αυτό αντί για εκείνο".
Για να είναι όλα προσανατολισμένα στις υπηρεσίες, είναι σαφές ότι τα συστήματα πρέπει να είναι ριζικά διαφορετικά.
Το σύστημα πρέπει να με κάνει συνεχώς προσβάσιμο δώσει βάσης (π.χ. αγόρασα 20 βίδες τύπου Α), αφού με βάση αυτές τις πληροφορίες είναι δυνατό να συναχθούν νέες (π.χ. έχω ακόμα βίδες τύπου Α) και επομένως να μπορώ να αντιδράσω με πιο περίπλοκο τρόπο ανάλογα με τις καταστάσεις και ανάγκες των.
Για να έχουμε αυτές τις αλλαγές, χρειάζονται αρθρωτά συστήματα: μας επιτρέπουν να ανασυνδυάζουμε συνεχώς πληροφορίες, αφού τις διατηρούν ξεχωριστές.
La crescita dell’azienda porta alla confusione nella sua organizzazione interna: in Ιταλία raramente si fa l’analisi delle persone impiegate, della loro operatività e del valore che esse producono, idea più tipica del Giappone e dei Paesi anglosassoni. Tutto ciò che non fa parte del valore aggiunto andrebbe abolito, quindi se il sistema informatico permette l’analisi delle informazioni, consentendo il risparmio, il guadagno aumenta.
Οι ιταλικές εταιρείες έχουν ανάγκες καινοτομίας που οφείλονται σε λόγους αγοράς. Στη δημόσια διοίκηση, για εντελώς διαφορετικούς λόγους από την εταιρεία, υπάρχει έντονη ώθηση προς την καινοτομία. Υπάρχουν δύο χαρακτηριστικά που σχετίζονται με αυτήν την καινοτομία:
- Λόγω έλλειψης οικονομικών πόρων, προτιμώνται οι καινοτομίες χαμηλού κόστους.
- Η καινοτομία πρέπει να στοχεύει στη βελτίωση της απόδοσης και επίσης στην αλλαγή της νοοτροπίας των ανθρώπων, επιβραβεύοντας τα πλεονεκτήματά τους ανάλογα με τους στόχους, αλλά πρέπει να έχουμε μια μέθοδο για να μπορούμε να θέσουμε λογικούς στόχους. Χωρίς την τεχνολογία της πληροφορίας δεν ξέρουμε ποιοι στόχοι τίθενται.
Μοιραστείτε το:
Μάθετε περισσότερα από το Online Web Agency
Εγγραφείτε για να λαμβάνετε τα πιο πρόσφατα άρθρα μέσω email.
